Verbeelding

Elke cultuur uit elke tijdsperiode kent wel een verhaal over een ondergelopen stad of gebied, en zelfs wanneer de legende realiteit wordt, door de vondst van een duiker, verliest het verhaal zijn magie en spirituele karakter niet. Ze blijven tot onze verbeelding spreken alsof ze een utopisch leven in harmonie met de natuur beschrijven waarvan we alleen maar kunnen dromen. Dat is ook meteen de bedoeling van de kamer van de verbeelding; de bezoekers laten verblijven in een mythische stad die stilaan onderloopt en waarin ze leren omgaan met bepaalde natuurfenomenen die de omgeving aanpassen en onze leefwereld transformeert doorheen de tijd. Dit project wordt ingezet als een soort laboratorium waarin bepaalde inzichten worden omgezet in ruimtelijke ingrepen en waaruit belangrijke conclusies kunnen worden genomen die het project in Vlaanderen en Egypte zal beïnvloeden. Daarom is het belangrijk dat volgende twee aspecten erin worden belicht: het leren omgaan met een veranderende leefomgeving en de connectie met mythische en de magie van een ondergelopen stad. Op deze manier proberen wij een unieke ervaring te creëren waarbij je een reis maakt zonder je te verplaatsen en willen we een soort bewustzijn tot stand laten komen via een tastbare droomwereld waarin de natuur een magische bijklank krijgt.

VERGELIJKING FOTOREEKS NEIL KRUG & AUTHENTIEK KOLMANSKOP

Wie vanaf de punt van de laars de boot neemt naar het westen meert aan in het kleurrijke Magnesia, waar de tijd in de knoop ligt met zichzelf. Het verleden, heden en toekomst lopen er door elkaar waardoor je als bezoeker niet meer kan uitmaken of de tijd nu stilstaat of enorm snel vooruit, achteruit, van links naar rechts of van onder naar boven gaat. Men zegt dat dit het gevolg is van een eeuwenoud conflict tussen de tijdsgoden Chronos en Kairos.

Vroeger, voordat de goden afdaalden naar deze geheime plek, heerste Aeolus, de bewaarder van de winden, over dit gebied. Aangesteld door Zeus had Aeolus het zeggenschap over Boreas de noordenwind, Notos de zuidenwind, Euros de oostenwind en Zphyrus de westenwind. Uit voorzorg hield Aeolus de winden opgesloten in een grot naast zijn woonplaats. Maar op een dag lette Aeolus niet goed op waardoor Boreas de noordenwind kon ontsnappen. Aeolus besloot de noorderwind te gaan zoeken en vond hem op een onbekend stuk woestijn. Boreas werd tijdens volle maan gevangen en door het opwaaiende zand werd een zee aan diamanten zichtbaar. Zo een rijkdom had Aeolus zelden bij elkaar gezien en besloot niemand te vertellen over de plek die hij ontdekt had. Het zou zijn geheime rijkdom zijn.

Overdonderd door zijn vondst, had Aeolus nood aan verduidelijking. Hij vroeg zich af hoe zijn toekomst er zou gaan uitzien met zoveel rijkdom en besloot het Orakel van Delphi te bezoeken. Van heinde en ver kwamen duizenden mensen het orakel in de Apollotempel om raad vragen. Apollo, god van het licht zijnde, werd geacht overal doorheen te kunnen dringen en te zien wat aan het oog van de mensen voorbijgaat. Helaas, wanneer Aeolus in een openbaring vraagt aan het orakel, wordt hem slecht nieuws gemeld. Zijn land en grot zullen onbewoonbaar en onbruikbaar worden doordat de aarde zal onderlopen. Met het lood in de schoenen keert hij terug naar huis, denkende aan wanneer deze ramp zich zal voordoen en wat hij kan doen om het tegen te gaan.

Hij besluit om alle regenverjagende winden los te laten en windhozen laag bij zijn gronden te houden om zo natuurlijke dijken te creëren. De winden doen hun werk en het water blijft we. Maar doordat de winden zo lang opgesloten zaten in hun grot werden ze wild en onvangbaar. Ze draaiden door, deden constant zand opwaaien en holde de grot zo uit dat ze er niet meer in konden opgesloten worden. Aeolus zijn leefomgeving begint onder te lopen met zand en hij beseft dat er geen water zal komen. Zijn dierbare land was gedoemd om begraven te worden in het zand en hij was hiervan zelf de oorzaak.

Om de tijd terug te draaien wendde hij zich tot de tijdsgoden; Chronos en Kairos. Beiden willen hem helpen op voorwaarde dat Aeolus hen de grot zou schenken. Hij besluit om op twee paarden te wedden en maakt de deal met beide goden om zijn eigendommen te beschermen tegen het zand. De goden dalen af naar de grot en stootten daar op elkaar. Ze voelden zich bedrogen door Aeolus, lieten zijn winden vrij, sloten Aeolus en lieten hun woede los. Sindsdien wordt Aeolus hier geteisterd door de tijden die samen met hem werden opgesloten. Men zegt dat Aeolus hierdoor de meest flexibele persoon op de wereld is geworden omdat zijn grot constant in beweging is en hij zich moet aanpassen aan de grillen van Chronos en Kairos.

De titel verwijst enerzijds naar het formeel literalisme van de structuur die letterlijk in de woestijn vloeit en anderzijds naar een ingesteldheid van bewuste beweging en betrokkenheid bij de wereld om ons heen. In die zin beoogt het project bestaande barrières tussen onze artificiële en natuurlijke realiteiten: architectuur, natuur en kunst te doorbreken. Planten zijn een verlengstuk van de grond; architectuur is een verlengstuk van mensen; alles is een verlengstuk van de natuur.

UNDERWATER TABLEWARE BY MENT
De Noorse ontwerpstudio Ment heeft handgemaakt serviesgoed gemaakt voor het onlangs voltooide onderwaterrestaurant van Snøhetta in Noorwegen met behulp van zand en mineralen uit de omliggende kust.
De zussen Ingvild en Sidsel Forr Hemma, die deel uitmaken van Ment Studio, hebben het afgelopen jaar samen met Under's chef-kok Nicolai Ellitsgaard gewerkt aan het ontwerpen, onderzoeken en testen van een serviesgoed voor het 18-gangenmenu van het restaurant. "De focus op de natuur en het onderwaterconcept was belangrijk in dit project en de inspiratie komt van de kust naast Under," klinkt het.

Canyon Walls is een reeks vrijstaande kromlijnige scheidingswanden die diende als een toevluchtsoord voor mensen om zich los te koppelen en een tijdje in eenzaamheid te blijven. De architect liet zich inspireren door de geologische formatie en kenmerken van de Jordaanse Siq, een natuurlijk gevormde kloof bij de hoofdingang van de oude stad Petra. De wanden van de kloof werden gevormd door het stromende water, dat de oppervlakken van de zandsteen verzacht en diepe nissen en holtes binnenin uithakte.

THE SOURCE BY MATEUSZ GÓRA & AGATA GRYSZKIEWICZ
Dit project is geselecteerd door een jury uit 200 inzendingen voor de LAGI 2020 Fly Ranch design challenge.
Studio's werden uitgenodigd om met ontwerpen te komen die duurzaam onderdak bieden, energie produceren, afval en water beheren en de locatie van voedsel voorzien.
Het Poolse ontwiero een spiraalvormige structuur met geramde aarde, die een boomgaard zou kunnen beschermen om fruit te verbouwen voor Fly Ranch.
Góra en Gryszkiewicz putten uit 15e-eeuwse fruitmuren, een energiezuinig alternatief voor kassen dat metselwerk gebruikt om warmte gedurende de dag te absorberen en 's nachts weer af te geven. De muren van geramde aarde zouden een consistent microklimaat kunnen creëren in de woestijn, waar de temperaturen 's nachts dalen.
Perforaties in de muren van The Source zouden huizen bieden aan bestuivende insecten en 's nachts van binnenuit worden verlicht om een sterreneffect te creëren.

NEWS FROM THE FUTURE BY FABIEN BARRAU
De Franse digitale kunstenaar Fabien Barrau gebruikt zijn eigen dronefotografie om fotomontages te maken van hoe verwoeste architectuur eruit zou kunnen zien na een apocalyps over klimaatverandering. De digitale beelden tonen beroemde architectonische bezienswaardigheden in plaatsen als Parijs, Rome, New York en Londen ondergedompeld onder golven of gesmoord in woestijnzand. "Ik probeer me voor te stellen wat er zou gebeuren in het geval van woestijnvorming, de opkomst van de oceanen of de tropen van een regio".

EBB (AND FLOW) INSTALLATION BY I/THEE ARCHITECTS

CANYON WALLS BY RASEM KAMAL

Binnen de verbeeldingsruimte willen we een unieke ervaring creëren waarbij de bezoeker zich bewust wordt van het feit dat de natuur onze leefomgeving beïnvloed en dat het ook mogelijk is om hiermee in harmonie te leven in plaats van de natuur te weren uit onze interieure leefwerelden. Deze kamer neemt de bezoeker mee in een mythisch verhaal waarin wordt voorspelt dat de leefomgeving van Aeolus, heerser over de winden, zal onderlopen. Aeolus probeert dit te voorkomen, maar zet zo het hele proces in gang. Zijn acties zijn dus de oorzaak van zijn zinkende wereld. Wanneer hij zijn fouten probeert recht te zetten raakt hij in conflict met de tijdsgoden Chronos en Kairos, die hem straffen door hem op te sluiten in de grot waar hij zijn winden bewaarde en hier de tijd door elkaar te laten lopen. Het resultaat: een plaats waar de tijd niet meer chronologisch verloopt en waar er een constant proces van overstromen en wegebben van zand aan de gang is.

Ook de bezoekers bevinden zich daarom midden in dit proces. Concreet doen we dit aan de hand van verschillende plaatsenwaar zand met verschillende snelheden naar beneden valt en terug wegstroomt. Als een zandloper die de tijd aangeeft wordt de verbeeldingskamer opgedeeld in verschillende ruimtes met verschillende tijdservaringen. Zo zal de ene ruimte zich sneller vullen met zand dan de andere en zal de ene ook sneller terug leeglopen dan de andere. De bezoekers komen aan in een zandloze ruimte waarin een berglandschap wordt nagebootst via plateau’s en vloeiende heuvels op de vloer en het plafond. Tijdens hun verblijf van een week zal de ruimte zich dan vullen met zand waardoor bepaalde kamers meer of minder comfort zullen bieden en zo de creativiteit van de gasten zal uitlokken. De enige voorzieningen die aanwezig zijn is een toilet, douche/waterkraan, primitief kookvuur en slaapmatjes om ook zo die extra dimensie van het leven in de natuur met enkel de basisvoorzieningen aan te bieden. We denken zo de bezoekers dichter bij elkaar en hun leefomgeving te brengen. Een extra eigenschap die de verbeeldingskamer heeft is het feit dat het zich net als een zandloper kan omdraaien. Na het verblijf van een week zal al het zand van boven naar beneden gevallen zijn en terug zijn weggeëbt uit het interieur in een reservoir, waardoor het hele proces opnieuw kan beginnen door de ruimte om te draaien. De kamer kent dus ook twee verschillende ‘statische’ omgevingen waarin het zand zich kan bewegen en verspreiden en waardoor er zeker nog een tweede of derde bezoek mogelijk is zonder dat het voorspelbaar of saai wordt.

Het doel is om de gasten veerkrachtiger te maken en ze een bewustzijn mee te geven dat ook leven met de natuur heel ontspannend kan zijn en daarnaast ook een belangrijk gegeven kan worden in onze toekomstige wereld waarin het steeds warmer zal worden, het zeepeil sneller zal stijgen en de droogtes extremer zullen worden.